هدف: در این پژوهش مهارت های حرکتی و شیوه کارکرد سیستم عصبی کودک مورد بررسی قرار گرفته است. از آنجا که ابتدایی ترین پاسخهای رفتاری کودک از نوع حرکتی است و حرکت از فعالیتهای بازتابی آغاز گردیده، با رشد و تکامل دستگاه اعصاب مرکزی پیچیده تر شده و به مراکز بالاتر عصبی مرتبط میشود، بررسی وضعیت حرکتی کودک، ما را از شیوه کارکرد عصبی او آگاه خواهد نمود. روش: در این بررسی چگونگی عملکرد سیستم عصبی 20 نفر از دانش آموزان پسر دارای نارسایی های ویژه یادگیری ریاضیات و 20 نفر دانشآموزان عادی پسر پایه های سوم و چهارم ابتدایی شهر تهران به کمک آزمون هوشی ریون کودکان، آزمون تشخیص اختلالات یادگیری ریاضیات و آزمون رشد حرکتی لینکلن – اوزرتسکی مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت. داده های پژوهش به کمک ضریب همبستگی و آزمون t مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: یافته های پژوهش نشان داد که عملکرد مهارت های حرکتی کلی دانش آموزان عادی بهتر از دانش آموزان دارای مشکلات یادگیری در ریاضیات است. همچنین مهارت های حرکتی درشت و ظریف و هماهنگی حرکتی، سرعت حرکتی و تعادل ایستای دانش آموزان عادی بهتر از مهارت های یاد شده در دانش آموزان دارای مشکلات یادگیری در ریاضیات بوده است.

اهداف نیروی انسانی هر سازمان از مهم ترین منابع تاثیرگذار است و لزوم به کارگیری صحیح و انتخاب شایسته افراد در نوبت های مختلف کاری بسیار حایز اهمیت است. هدف از انجام این پژوهش سنجش کار کرد های شناختی پایه مبتنی بر نرم افزار ارزیابی عصب شناختی آنام در کارکنان پلیس نوبت کار واداری است. روش ها تحقیق حاضر از نوع علی-مقایسه ای است. نمونه موردنظر از بین کارکنان یگان ویژه پلیس در استان کرمان در سال 1398 به تعداد 110 نفر در نظر گرفته شد. افراد با روش نمونه گیری تصادفی انتخاب و وارد مطالعه شدند. برای سنجش کار کردهای شناختی این افراد از مجموعه نرم افزاری ارزیابی عصب شناختی آنام استفاده شد. یافته ها در نمره جایگزینی نماد، محاسبات ذهنی، تطابق با نمونه، زمان محاسبه ذهنی و زمان تطابق با نمونه تفاوت معنی داری بین گروه های نوبت کار واداری مشاهده نشد. مقیاس های زمان واکنش ساده (006/0=p) و زمان واکنش روالی (024/0P=) به طور معنی داری در گروه کارکنان نوبت کار بیشتر از گروه کارکنان اداری بود. نتیجه گیری میزان زمان واکنش ساده و روالی در کارکنان نوبت کار در نیروی انتظامی بیشتر است. بااین وجود در سایر الگوهای شناختی تفاوت معنی داری ثبت نشده است که می تواند به دلیل مشابهت در آموزش های نظامی عمومی، استفاده از کارکنان اداری در ماموریت های عملیاتی ناجا و نوبت های کاری به شکل دوره ای باشد.

اگر چه ناتوانی درشکل دادن دلبستگیهای اجتماعی در بسیاری از اختلالهای روانی نقش دارد، پژوهشهای اندکی درباره پایه های عصبی شکل گیری دلبستگی اجتماعی صورت گرفته است. هدف اصلی این نوشتار توصیف رویکردی نوین به عصب – زیست شناسی رفتار دلبستگی می باشد. نویسنده این نوشتار پژوهش خود را بر روی جانوران و با تأکید به نروپپتیدهای عصبی، اکسی توسین و وازوپرسین که ارتباط نزدیکی با یکدیگر داشته و نقش میانجی اصلی را در رفتارهای دلبستگی دارند، انجام داده است. به نظر می رسد که این نروپپتیدهای عصبی در ایجاد پیوندهای جفتی، رفتارهای والدینی و واکنش نوزاد به جدایی اجتماعی نقش مهمی داشته باشند. بررسیهای سلولی و ملکولی که برای تعیین ساز وکارهای تنظیم کننده مسیرهای عصبی اکسی توسین و وازوپرسین انجام می شود، درکی مقدماتی ازچگونگی کارکرد این هورمونها درمغز و تأثیر بر رفتارهای اجتماعی پیچیده را به دنبال داشته است. اگرچه چگونگی کار اکسی توسین و وازوپرسین در مغز انسان نیاز به شرح و اثبات دارد، شواهد موجود گویای آن است که این دو پپتید در آسیب فیزیولوژیک اختلالهای بالینی مانند در خودماندگی که ناتوانی درشکل دهی دلبستگی اجتماعی بهنجار از ویژگیهای آن است اهمیت دارند.

هدف این پژوهش، بررسی عملکرد عصب- شناختی بوکسورهای آماتور ایرانی است. آزمودنیها را در سه گروه 20 نفر قرار دادیم، گروه اول بوکسورهای آماتور با حداقل 4 سال فعالیت (در معرض ضربات مستقیم به سر)، گروه دوم فوتبالیست های آماتور با حداقل 4 سال فعالیت (در معرض ضربات نه چندان شدید به سر) و گروه سوم افراد غیر ورزشکار. گروه ها به لحاظ وزن، قد، سن و تحصیلات همگن بودند. برای درک اختلال مغزی، از روش مصاحبه بوسیله پزشک استفاده گردید. سپس آزمونهای ویسکانسین، بوناردل، بندر گشتالت، حافظه بصری کیم کاراد، بنتون و حافظه وکسلر (فرم الف) انجام گرفت. نتایج نشان داد که تفاوت معنی داری میان جنبه عصب- شناختی و توانایی های دیداری- ساختاری در گروه ها وجود دارد. به طور کلی می توان خاطر نشان کرد که یک دوره چهار ساله ورزش بوکس آماتور می تواند اثر معنی داری بر نقصان ادراک، حافظه دیداری و جهت یابی فضایی بوکسورها داشته باشد و موجب کاهش عملکرد عصب- شناختی بوکسورهای آماتور می شود.

زمینه و هدف: از زمان پدیداری دانش نوین عصب-حقوق، شاهد رشد فزاینده شواهد عصب شناختی در دادگاه های کیفری نظام های پیشرفته حقوقی همچون بریتانیا و کانادا هستیم. متعاقب آموزه های متعددی که در دادرسی های عصب شناختی رسمیت یافته، تغییرات هنجاری و رویه ای قابل توجهی در نظام عدالت کیفری اینگونه کشورها ایجاد شده است. صرف نظر از برخی کاستی ها و ضعف های کنونی عصب شناسی، کارکرد حداقلی این دانش تجربی در حقوق می تواند نظام قضایی را در نیل به اقتضای عدالت کیفری، یاری رساند. از آنجا که در حال حاضر ادبیات بسیار اندکی از دانش عصب-حقوق در کشورمان وجود دارد، تبیین و بررسی بخش مهمی از مباحث عملی آن در حوزه دادرسی عصب شناختی، می تواند گام بسیار ارزنده و شایسته ای برای توسعه رویه قضایی و پیش روی دانش حقوقی کشورمان نسبت به علم روز جهان باشد. مسئله اصلی که پژوهش حاضر به دنبال آن می باشد، تبیین مرز توسعه یافته ی رویه قضایی در استعانت به شواهد عصب شناختی به عنوان امارات اثبات دعوی است. مواد و روش ها: پژوهش حاضر از نوع نظری به روش توصیفی-تحلیلی می باشد و روش جمع آوری اطلاعات آن به صورت کتابخانه ای با مراجعه به اسناد، کتب و مقالات است. یافته ها: شواهد عصب شناختی در دعاوی مختلف برای ارزیابی مجازات اعدام، پیش بینی مخاطرات آتی، کیفیت مسئولیت کیفری، اعتیاد، مصرف مواد مخدر، سنجش وضعیت روانی بزهکار، اهلیت، پرخاشگری، کیفیت مشاورت یا معاونت در ارتکاب جرم و مانند آن در دادرسی قضایی بریتانیا و کانادا به کار رفته اند. ملاحظات اخلاقی: در تمام مراحل نگارش پژوهش حاضر، ضمن رعایت اصالت متون، صداقت و امانت داری رعایت شده است. نتیجه گیری: : در مجموع دریافتیم که در حال حاضر، استفاده از شواهد عصب شناختی در دادرسی های کیفری در بیشتر موارد برای کالبدشکافی مسئولیت کیفری صورت می گیرد که «نارسایی شناختی»، «خطرناک بودن» و «اختلال عصبی یا روانی» مجرم از مهم ترین شاخص های آن در رویه قضایی بریتانیا و کانادا می باشند.

هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیرات احتمالی تمرینات ژیمناستیک بر برخی ویژگی های عصب روان شناختی در کودکان پسر 8 تا 10 ساله دچار اختلال هماهنگی رشدی شهر تهران بود. 34 کودک 10-8 ساله دچار اختلال هماهنگی رشدی که در سال 1392 به کلینیک های کاردرمانی و توانبخشی شهر تهران مراجعه کرده بودند، به صورت در دسترس و هدفمند انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش (19 نفر) و کنترل (15 نفر) قرار گرفتند. به منظور غربالگری، از پرسشنامه اختلال هماهنگی رشدی و آزمون هوش ریون استفاده شد. همچنین به منظور ارزیابی متغیرهای وابسته از پرسشنامه عصب روان شناختی کانرز استفاده شد. گروه آزمایش برنامه حرکتی مداخله ای ژیمناستیک را به مدت هشت هفته (سه جلسه در هفته، هر جلسه 45 دقیقه) دریافت کردند. تجزیه وتحلیل آماری با استفاده از تحلیل کواریانس چندمتغیره در سطح معناداری P³0.05 با کمک نرم افزار SPSS 16 انجام گرفت. یافته های تحقیق نشان داد که بین دو گروه آزمایش و کنترل تفاوت معناداری در تمامی متغیرهای کارکردهای اجرایی (P£0.001، F=492.454a) و حسی – حرکتی (P£0.001، F=285.693a) مشاهده شد. بر این اساس می توان نتیجه گرفت که برنامه تمرینی ژیمناستیک می تواند بر بهبود بر ویژگی های عصب روان شناختی کودکان دچار اختلال هماهنگی رشدی موثر باشد.